بلاک چین پایگاه داده ای است که بلوک های رمزگذاری شده داده را ذخیره می کند و سپس آنها را به یکدیگر متصل می کند تا یک منبع تک زمانه برای داده ها تشکیل شود. برای درک مفهوم این فناوری، گوگل داک شاید مثال قابل فهمی برای بلاک چین باشد، است. وقتی یک داکیومنت یا سندی ایجاد می کنیم و با گروهی از افراد سند مورد نظر را به اشتراک می گذاریم، سند نه کپی شده و نه انتقال می یابد، بلکه توزیع می شود. این کار باعث ایجاد توزیع غیر متمرکز به صورت زنجیره وار می شود که دسترسی همزمان به سند را برای همه ممکن می کند. هیچ کس در انتظار تغییرات از جانب افراد دیگر نیست. در حالی که تمام تغییرات در سند در زمان واقعی ثبت می شوند و تغییرات را کاملاً شفاف می-کنند. البته، بلاک چین از گوگل داک پیچیده‌تر است، اما این تشبیه مناسبی است و با مفهوم بلا چین تطابق دارد. زیرا این فناوری تحت سه ایده مهم پایه گذاری شده است: با توزیع دارایی های دیجیتال یک رکورد غیر قابل تغییر از دارایی ها به وجود می آید. این دارایی به صورت غیر متمرکز است و شفافیت کامل و امکان دسترسی در زمان واقعی را برای همه فراهم می کند. یک دفتر کل یا لجر واضح، یکپارچگی و تغییرات سند را حفظ می کند، که منجر به امنیت دارایی می شود. اقدامات امنیتی بلاک چین و لجر عمومی آن را به یک فناوری اساسی برای تقریباً هر بخش تبدیل کرده است. بلاک چین یک فناوری الهام بخش و انقلابی است زیرا مانع جعل و تقلب می شود، منجر به به کاهش ریسک می شود و شفافیت لازم را برای کاربردهای بی شمار به ارمغان می آورد.
تمام هدف استفاده از بلاک چین این است که به افراد، به ویژه، افرادی که به یکدیگر اعتماد ندارند. اجازه دهید داده های ارزشمند را به روشی ایمن و بدون دستکاری به اشتراک بگذارند. بلاک چین از دو مفهوم مهم تشکیل شده است: بلوک ها، رنجیره ها. تعدادی بلوک در هر زنجیره قرار گرفته است و هر کدام از این بلوک ها شامل دو عنصر اساسی است: با ایجاد یک بلوک، یک عدد کامل 32 بیتی به نام ناس ایجاد می شود، عدد نانس به طور تصادفی تولید می-شود، سپس یک هش تصادفی در بلوک ایجاد می کند. مقدار هش بیش از 250 بیت است و به نانس چسبیده است. هنگامی که اولین بلوک یک زنجیره در بلاک چین ایجاد می شود، یک نانس هش رمزنگاری شده را تولید می کند. داده های موجود در بلوک تایید شده اند و برای همیشه به نانس و هش متصل هستند، مگر اینکه استخراج شود.
